Yoolemarked!

Dla wielu grudzień to czas świątecznej magii, choć nie każdy poddaje się temu nastrojowi. Nie można zaprzeczyć, że choć nie wszystkim się udziela, to jednak powszechna ekscytacja w powietrzu jest niemal namacalna. Pojawiające się wszędzie świąteczne dekoracje rozświetlają ulice, jakby próbowały oszukać szybko zapadający zmrok. Bez względu na osobisty stosunek do tego okresu – to idealny moment, by uchwycić grę świateł przez obiektyw.

Julefrokost to duńska tradycja, która jest czymś pomiędzy kolacją, imprezą a spotkaniem towarzyskim. To czas, gdy zbierasz się z przyjaciółmi, współpracownikami czy znajomymi, by wspólnie celebrować – a w grudniu tych spotkań bywa naprawdę sporo! Można powiedzieć, że wtedy „zaliczasz” wszystkie możliwe świąteczne kolacje we wszystkich grupach społecznych. W IfX tradycją jest wybór jednego z pierwszych grudniowych dni na całodniowe wydarzenie – połączenie bożonarodzeniowego targu z wieczorną kolacją.

Lokalne jarmarki zawsze przyciągają mnóstwo ludzi. Dla mnie to idealne miejsce na zakup rękodzieła – świetna opcja na prezent (zwłaszcza jeśli nie masz czasu na wykonanie czegoś własnoręcznie) i okazja do wsparcia lokalnych twórców. Udało mi się uchwycić atmosferę przedświątecznego zgiełku.

Niektórzy z uczestników:

Banzi Skateboards

https://banziskateboards.com

Love Your Connections

https://www.loveyourconnections.com/

Christoffer Bukh “Bukhie”

https://www.bukhie.com

Sjask Naturvin

https://sjask.vin

Girl Power (2016)

Pokazy filmowe w A-house to dziś rzadkość, ale kiedy się zdarzają, potrafią zebrać ludzi w najlepszy możliwy sposób. Tym razem, dzięki naszej stażystce Sandrze i Rotzfrech Cinema, zebraliśmy się w mroźny, lutowy wieczór, by obejrzeć Girl Power—dokument, który uderza tak mocno jak wiatr na zewnątrz.

Dotarcie do A-house przez zaspy śniegu wymagało determinacji, ale gdy tylko przekroczyło się próg, ciepło wypełniało przestrzeń. Przy drzwiach witali nas Bendi i Unnur, serwując popcorn. Dywany i poduszki zamieniły salę w przytulną strefę relaksu, a głębokie czerwone i fioletowe światło stworzyło atmosferę jednocześnie intymną i elektryzującą.

Girl Power opowiada historię kobiet w graffiti—środowisku, które często traktowane jest jako zamknięty męski klub. Czeska grafficiara Sany postanowiła to zmienić, dokumentując przez siedem lat artystki z piętnastu miast na całym świecie. Film to nie tylko opowieść o sprayach i malowaniu pociągów; to historia o łamaniu barier, ryzykowaniu wszystkiego w imię ekspresji i walce o prawo do miejskiej przestrzeni. Poprzez zachwycające wizualnie sceny i surową narrację, Girl Power uchwycił ekscytację, zmagania i niezłomnego ducha kobiet, które kształtują świat graffiti.

Wieczór stał się jeszcze bardziej wyjątkowy, gdy połączyliśmy się na żywo z Sany i Tomem z Rotzfrech Cinema. Słuchanie o latach pracy, osobistych poświęceniach i ukrytych historiach stojących za filmem dodało całemu wydarzeniu jeszcze głębszego wymiaru. To nie był tylko pokaz filmowy—to była rozmowa o sztuce, oporze i sile wytrwałości.

Po więcej informacji zajrzyj tutaj:

https://girlpowermovie.com

https://rotzfrech-cinema.com

W Mikroskali Nad Morzem: Historia i Urok Mołocznego Tramwaju

W sercu Mołocznego, malutkiej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Krymu, nad brzegiem Morza Czarnego, krył się fascynujący fragment historii transportu – najmniejsza sieć tramwajowa świata. W 1989 roku powstał półtorakilometrowy tor, łączący ośrodek hotelowy "Bieriegowoj" z piaszczystą plażą. To niezwykłe połączenie ułatwiało życie wczasowiczom, umożliwiając im podróż tramwajem na plażę i z powrotem, jednocześnie przyciągając pasjonatów z różnych zakątków globu.

Tatiana Iwanowna Czistiakowa, była dyrektor ośrodka, z dumą opowiada o ich unikalnym "tramwajcziku" i zaskakuje historiami gości z całego świata. Choć linia działała tylko w sezonie letnim, Mołoczne było mekką dla miłośników nietypowych rozwiązań w komunikacji.

Wszystko to, niestety, już w czasie przeszłym. Nielegalna i siłowa aneksja Krymu przez Rosję w 2014 roku spowodowała zanik ruchu turystycznego na półwyspie. Oficjalnie linia została wyłączona na czas remontu sanatorium, jednak nigdy nie została uruchomiona ponownie. Złomiarze "zatroszczyli się" o fragmenty szyn i sieć trakcyjną. Dziś linia jest już tak zarośnięta, że lewie dostrzec gdzie kiedyś znajdowały się przystanki.